Στιγμές παγωμένης έντασης...
Στιγμές αναμονής και φαινομενικής γαλήνης...
"Μνημεία" κατακτητικής παρέμβασης στον παράκτιο χώρο...
"Μνημεία" λειτουργικά ή παραδομένα στη φθορά του χρόνου...
Εικόνες χρηστικά αλλαγμένων παραλίων...
Εικόνες παράκτιων κατασκευών την περίοδο της ακμής ή της παρακμής τους...
Τοπία ενός κόσμου που είδα μέσα από το φακό της φωτογραφικής μηχανής στις ακτές της Αθήνας, του Πειραιά, της Δυτικής Αττικής και της Κορινθίας.
Το λεύκωμα Παράκτια "Μνημεία" περιέχει 38 επιλεγμένες φωτογραφίες (ασπρόμαυρες, μεγέθους 18.7x12.6cm), που λήφθηκαν από τον Παύλο Σατόγλου, από το 1996 ως το 2003, σε όλη την έκταση των ακτών από τη Βάρκιζα μέχρι την Κόρινθο.
Μέγεθος λευκώματος 17x24cm - Σελίδες 100
Μια οπτικοακουστική προβολή (διαπόραμα, ηχόραμα, πολυθέαμα κ.λπ.) είναι το αποτέλεσμα του παντρέματος δύο τεχνών, του κινηματογράφου και της φωτογραφίας. Κινηματογράφος δεν είναι γιατί λείπει το μετείκασμα. Φωτογραφία δεν είναι γιατί οι εικόνες παύουν να είναι αυτόνομα έργα, εξαρτώνται από την προηγούμενη και την επόμενή τους.
Παρόλο που τα διαποράματα χρησιμοποιούνται ευρέως στην πληροφόρηση, στην εκπαίδευση, στην καλλιτεχνική έκφραση, παρόλο που η τεχνική τους διδάσκεται στην ανώτατη και τη μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση, η σχετική βιβλιογραφία είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Η ανυπαρξία αυτή όπως και το γεγονός ότι όλες τις φορές που έγινε το σχετικό μάθημα στα δημόσια ΙΕΚ της Αττικής, πάντα χρησιμοποιούνταν οι σημειώσεις - προπομπός του βιβλίου (οι οποίες επαινέθηκαν επανειλημμένως από τους μαθητές και τους καθηγητές, που τις χρησιμοποίησαν), υπαγόρεψαν την αναγκαιότητα έκδοσης του βιβλίου.
Στο βιβλίο παρουσιάζονται και αναλύονται όλα τα συστατικά που μπορούν να οδηγήσουν στη δημιουργία διαποραμάτων όπως και η αλληλεπίδρασή τους στην πορεία της δημιουργίας του έργου μέχρι και την παρουσίασή του. Αναφέρεται όχι μόνο η αναλογική τεχνολογία πάνω στην οποία ανδρώθηκε η τεχνική των διαποραμάτων αλλά παρουσιάζεται και η ψηφιακή τεχνολογία που ήδη έχει αρχίσει να εκτοπίζει τα φιλμ και τα συστήματα lap dissolve και θα κυριαρχήσει στο κοντινό μέλλον.
Μέγεθος βιβλίου 24x17cm - Σελίδες 164 - Εκδόσεις "Αναζητώ GL"
Η ανάπτυξη της οπτικοακουστικής παιδείας είναι αναγκαία λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής όμως αυτό δεν αντανακλάται στο Ελληνικό σχολείο. Η παρούσα εργασία μελετά την δυνατότητα ενσωμάτωσης οπτικοακουστικών έργων στην εκπαιδευτική διαδικασία μέσα από διαθεματικές προσεγγίσεις που ταυτόχρονα με την γνώση πάνω στο εκάστοτε διδακτικό αντικείμενο θα προσφέρουν και γνώση σχετική με την οπτικοακουστική γλώσσα. Με κύριο εργαλείο τη μελέτη της υπάρχουσας βιβλιογραφίας, αρχικά εξετάζονται τα οπτικοακουστικά έργα ως επικοινωνιακά μέσα, καταγράφονται τα δομικά στοιχεία και εκφραστικά τους μέσα και προτείνεται μια μέθοδος δημιουργίας οπτικοακουστικών έργων με στατικές εικόνες. Στη συνέχεια, μελετάται η μέθοδος project και οι θεωρίες μάθησης, στις οποίες στηρίζεται και η σύγκριση των σταδίων των δυο μεθόδων (της project και της δημιουργίας οπτικοακουστικών έργων) αποκαλύπτει πολλά κοινά σημεία. Τέλος, προτείνεται η ενσωμάτωση των οπτικοακουστικών έργων στην εκπαιδευτική διαδικασία, ως μια διαδρομή τριών φάσεων· της θέασης έτοιμων οπτικοακουστικών έργων, της κριτικής ανάγνωσης των έργων και της δημιουργίας οπτικοακουστικών έργων με στατικές εικόνες από τους μαθητές, με αξιοποίηση της μεθόδου project.
Εκπαιδευτική Χρήση Οπτικοακουστικών Έργων
Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η συγκεκριμενοποίηση των αλλαγών που συντελέστηκαν μέσα στον 20ο αιώνα (πότε έγιναν, από ποιους, με ποια διαδρομή, ποια είναι η σημερινή κατάσταση) και αφορούν στη σχέση καλλιτεχνικού έργου και πόλης, καλλιτέχνη και θεατή και στο τι αναγνωρίζεται ως έργο τέχνης.
Η βιβλιογραφική διερεύνηση χωρίστηκε σε δύο κεφάλαια:
Σε αυτό της ιστορικής αναδρομής εντοπίστηκε η χρονική στιγμή, που συνέβησαν οι αλλαγές, στην περίοδο δράσης της Καταστασιακής Διεθνούς (γύρω στο 1960), μελετήθηκαν τα σημαντικότερα από τα πρωτοποριακά κινήματα που προετοίμασαν το έδαφος στους καταστασιακούς (Φουτουρισμός, Ντανταϊσμός, Σουρρεαλισμός) και με ποιον τρόπο το έκαναν, συγκεκριμενοποιήθηκαν οι αλλαγές αυτές (η τέχνη βρίσκει θέση και στην καθημερινότητα και αξιοποιεί την παρεμβατική της δυνατότητα, οι ρόλοι δημιουργού-θεατή συγχέονται και εναλλάσσονται, το έργο τέχνης απαγκιστρώνεται από υλικούς, χρονικούς, εμπορικούς περιορισμούς και μπορεί να είναι αποτέλεσμα συνδυασμού τεχνών ή μεταστροφής) και μελετήθηκαν οι καλλιτεχνικές τάσεις των χάπενινγκ και της street-art, ως ενδεικτικές αναφορές σε σύγχρονα και μεταγενέστερα των καταστασιακών κινήματα, αντίστοιχα. Η διερεύνησή τους έδειξε ότι οι αλλαγές, που συντελέστηκαν, ήταν απαίτηση των καιρών και ότι έγιναν αποδεκτές από τα μεταγενέστερα κινήματα και τον κατεστημένο καλλιτεχνικό χώρο.
Στο κεφάλαιο των μελετών περιπτώσεων, παρουσιάστηκαν δύο πρόσφατα πρότζεκτ από το χώρο της street-art, το «28 Millimetres», του JR (αφορά υπαίθριες εκθέσεις φωτογραφίας σε διάφορες πόλεις) και το «EyeWriter», των Graffiti Research Lab (αφορά την κατασκευή ενός συστήματος που δίνει τη δυνατότητα σε παράλυτους να γράφουν tag με τα μάτια τους, σε ηλεκτρονικό υπολογιστή και αυτά να προβάλλονται σε τοίχους της πόλης). Η ανάλυσή τους έδειξε ότι παρόλο που έχουν αναφορές σε παλαιότερα έργα, ακολουθούν τις προαναφερθείσες αλλαγές. Ακόμη, η ύπαρξη κι άλλων παρόμοιων πρότζεκτ, που πραγματοποιήθηκαν το ίδιο διάστημα, έδειξε ότι η διεξαγωγή τέτοιων δρώμενων είναι τάση των καιρών. Επίσης, ότι η χρήση της τεχνολογίας είναι αυξανόμενη, οδηγώντας και σε νέες μορφές τέχνης, όπως η «eye-art» και με στόχο την μεγαλύτερη συμμετοχή του κόσμου. Τέλος, η γενικότερη αποδοχή τους (συμμετοχές σε φεστιβάλ, βραβεύσεις κ.λπ.) επιβεβαιώνει ότι οι συντελεσθείσες αλλαγές έχουν γίνει πλήρως αποδεκτές.
Εικαστικά Δρώμενα στον Αστικό Χώρο
